در بخش مهارت های دیجیتال یک بحران وجود دارد: تقاضا از عرضه خارج می شود. پیشرفت های پیشرفته تکنولوژیکی و دیجیتالی شدن محل کار کار را برای کارگران سخت تر می کند تا مجموعه مهارتهای خود را با نیاز کارفرمایان مطابقت دهند.
در حالی که در بخش آموزش عالی ، به نظر می رسد که موسسات در تلاشند دانش آموخته هایی را ایجاد کنند که قابل استفاده باشند و از نظر دیجیتالی زرنگ باشند. به حدی که 71٪ از افراد استخدام شده متقاضیانی را که دارای تجربه عملی کافی هستند ، بزرگترین چالش خود هنگام استخدام در موسسات آموزش عالی می دانند.
بنابراین ، این کمبود مهارت های دیجیتال برای مربیان چه معنی دارد و چگونه می توانند نقش خود را در ایجاد فارغ التحصیلان دارای مهارت دیجیتالی که دارایی برای نیروی کار است ، بازی کنند؟